Ustalık nerede?

Gavurun biri demiş ki: Primum non nocere (önce zarar verme) Hipokrat (MÖ 460, İstanköy - MÖ 370, Larissa)
Yerine yenisini koyamıyorsak elde olanla idare edeceğiz... İnsan vücudunun yedek parçası, yan sanayii, çakması bile yok! (Çıkması var, organ bağışlayanlara hayranım)
Sözkonusu sinir sistemi ise çıkması da işe yaramıyor (bkz: bünye kaldırmıyor)

Anadolu kadını gibi, bulgurdan, buğdaydan, soğandan 3 çeşit aş yapacaksın, misafiri doyuracaksın... Sen aç olsan da doyuracaksın...
Ustalık orada!
***
Olayları kişiselleştirmek istemiyorum. Ama şu da bir gerçek ki, bundan 27 yıl önce ALS teşhisi aldığımda kendimi çok yalnız hissetmiştim. 1990 lı yıllarda, cep telefonu yok, internet yok, Türkiye’de ALS derneği yok. Türkiye’de ALS hastası olsa da birbirimizden haberimiz yoktu.
Türkiye’de ve Amerika'da ALS uzmanları 5 yıl yaşarsın demişti. Yol yoktu, yol arkadaşı yoktu, iz yoktu, ilaç yoktu. Tıp bilimi ile uğraşanlar ALS konusunda neredeyse hiçbirşey bilmiyordu.
Bugün bakıyorum da;
Cep Telefonu, Whatsapp, Facebook, twitter, Email, skype var. Herkes Google amcayı biliyor. Google amca herşeyden haberdar ediyor. Ama daha önemlisi, ALS gibi hala daha tedavisi olmayan bir hastalıkla yaşıyor olsanız da bilgi birikimi oluşmuş. Eskiden forumlarda, Facebookta derdini anlatan, yardım isteyen dostların sorularına yetişemiyordum. Bugün ise mutlulukla görüyorum ki pek çok soru, ortak bilgi birikimi nedeniyle bir şekilde yanıtlanıyor. Başkasının derdini dert edinmek, en yüce erdemdir. Kendi hayatından ayrılmış zaman ve gönülden bağışlanmış "an"lar, çok değerli.
Şükrediyorum. Ama ALS gibi bir hastalıkla yaşayanlar olarak, insanca yaşam hakkı için bir panter gibi pençelerimizle mücadele etmemiz gerektiğini de unutmuyorum.
Ortak mücadelede katkı veren herkese en derin saygılarımla sevgilerimi tazeliyorum.